Menno van Duijn

"Beauty is in the eye of the beholder". That applies on our Common Starlings, many people walk by these birds or complain about their presence. But look closer and you find they have stunning colours when the light shines on them. This first year male was practising his song skills in the apple tree. I took this picture through my kitchen window and only enhanced the sharpness and the colours. Imagine if this was a rare bird on a special location, one would think complete different of it.

Wanneer de zonaanbidders het strand hebben verlaten dwaal ik nog langs de waterlijn. Met blote voeten waad ik door de zwin. De zon is al onder de horizon verdwenen maar het licht is nog niet gedoofd. De zee is kalm zonder enige deining en de kleuren weerspiegelen in het water.

Wie kent het schilderij niet, het Puttertje van Carel Fabritius (1654), een Distelvink met een kettinkje aan z'n pootje met niet meer dan een twee beugeltjes en een voerbak om op te zitten.

Hoeveel zonsondergangen kan je nou fotograferen, die zijn toch altijd hetzelfde? Nou eigenlijk niet. Het is een heerlijk cliche, zonsondergangen aan zee. Toch is elke keer weer anders, zeker als er wat bewolking aanwezig is.

In de wereld van fotografie is er een uitspraak, "less is more" waarin aangegeven wordt dat een overdaad aan onderwerpen geen goed doet aan een foto. Probeer het meest belangrijke onderwerp in je foto centraal te stellen, niet perse in compositie, maar daar waar het oog als eerste gericht op dient te worden.

Hoe nummer in je hoof kunnen blijven hangen. Er is een nummer van Snoop Dog "Black and Yellow" maar bij deze Gele Kwik was het "Red and Yellow".

Wanneer je van plan bent om vogels op het strand te fotograferen, liggend op het (natte) zand, is het raadzaam om waterafstotende kleding te dragen. Lees een regenbroek en jas.

Elk jaar heb ik er weer last van, summer blues. Waar de meeste mensen in de winter binnen blijven en aftellen naar het voorjaar gebeurt er bij mij hetzelfde maar dan in de zomer. Vanaf half juni begint het, de vogels zijn veelal klaar met hun jongen op te voeden, hun verenkleed is een rotzooi, harde licht en dan nog de hitte plus die bijtende insecten erbij...

Eindelijk even er weer tussenuit, bestemming: Texel. Op Texel is altijd wel iets te beleven en lukt het ene niet dat doet er zich altijd weer een alternatief voor. Zo waren we (Hans en ik) eigenlijk van plan om Kluten te fotograferen op de alom bekende plek, echter geen Kluten meer in het Wagejot.

Maart, een periode dat er nooit zo veel gebeurt. Grijze luchten, regen, harde wind en de voorjaarstrek die nog op gang moet komen. Met de noordwesten wind was er veel aanspoelsel en ik verwachtte meer doods dan levend te vinden (Zeekoeten, Drieteenmeeuw zijn de verwachte slachtoffers en eerder waren er ook zeepaardjes gevonden).

Er is veel aandacht voor de achteruitgang van de "natuur" in het agriculturele landschap. Een van de hoofdrolspelers is de Patrijs. Als we niet oppassen verliezen we ook deze hoendersoort, het Korhoen ging hem helaas al voor.

Even heerlijk rustig op het strand liggen is er voor een Zeehond niet bij. Voor je op jouw zij ligt liggen de fotografen al op hun buik en flitsen de mobiele telefoons.